Barbaros Köyü
İzmir’in Urla ilçesine bağlı Barbaros köyü, Yarımada’nın üç ilçesinin ortasında yer alan Barbaros polyesinde yer almaktadır. Köy, şu an bulunduğu yerine 300-350 yıl önce köyün ilk yerleşim yeri olan Başköy mevkiinden gelmiş ve bir kış deresinin iki yanına sıralanmış, o dönemki toprak damlı evlerinden dolayı Sıradamlar adını almıştır. 1931 yılına kadar çevresindeki köylerin bağlı olduğu Barbaros nahiyesinin merkezidir ve o dönem Çeşme ilçesine bağlıdır. 1931 yılında İzmir – Çeşme yolunun yapılmasıyla nahiye merkezi bu yolun üzerinde kalan Uzunkuyu köyüne taşınmıştır. Nahiye merkezinin taşınmasıyla nahiyenin ismi olan Barbaros, köyün Sıradamlar olan ismiyle değiştirilmiştir. Köy, 1954 yılında merkeze ulaşım kolaylığı için kendi istekleriyle Urla ilçesine bağlanmıştır.
Köyün bulunduğu coğrafya etrafı dağlarla çevrili çukurca bir ovadır. Yerleşim, köyün doğusunda bulunan Çıtlık Dağı’nın yamaçlarındadır, Kuzeyinde köyün en yüksek noktası olan Kocadağ (490mt), batısında eteklerinde çoğunlukla zeytinliklerin bulunduğu Yumru Dağ, Kayalı Dağ ve Akdağ bulunur. Dağla, sandallar, kocayemişler, piynarlar, küllük menengiçleri, çöğürler, deliceler, akkesmeler, karahan (karabaş), pamukçuk(laden), abdestbozan, adaçayı, portluk (katırtırnağı) gibi bitkilerden oluşan maki örtüsüdür, bu alanlar yaban tavşanları, tilkiler, domuzlar, kaplumbağalar ve nice hayvanın da yaşam alanıdır. Köyün güneyinde pirenlik (fundalık) bölgesi ve köyün en büyük göleti Kocagöl bulunur. Köyün tarım yapılan ovası güneybatı yönüne doğru uzanır. Köyün kuzeybatısında bulunan çamlıdere mevkii bölgesinde yaklaşık 1000 dönümlük bir çam ormanı vardır.
Köyde herhangi bir akarsu yoktur sadece kışın akan kış dereleri mevcuttur, köyün ortasından geçen daha sonraları üstü kapatılan dere bunlardan biridir. Köyün etrafında çeşitli boyutlardaki göletler yüzyıllar içinde insanlar tarafından hayvanları ve çeşitli ihtiyaçlarına yönelik yağmur suyu toplamak için açılmışlardır.
Köy, tarım amaçlı kullandığı ovayı Birgi, Uzunkuyu ve Zeytinler köyleriyle paylaşmaktadır. Bölgedeki su kaynaklarının kısıtlılığından dolayı eski dönemlerden beri çevredeki doğaya uyumlu olarak susuz tarım yapılmıştır. Üzüm, yöredeki en kadim üründür. Tütün daha fazla kazanç getirdiği dönemlerde bağlar sökülmüş yerlerine tütün dikilmiş; Tekel’in özelleşmesiyle 2008 yılında tütüncülük köyde tamamen bitmiştir. Toplumsal ve ekonomik yapıların değişimiyle tarım yapan kişi sayısı giderek azalmıştır. Köyde tarımsal üretime çağrı niyetiyle organize edilmeye başlanan Oyuk Festivali ve yeni kurulan Barbaros Tarımsal Kalkınma Kooperatifinin de destekleriyle tarımsal faaliyetler artırılmaya çalışılmaktadır. Köyde günümüzde en yoğun buğday, susam ve kavun ekimi yapılmaktadır. Zeytincilik tüm Ege’de olduğu gibi bir diğer önemli tarımsal faaliyettir.
Köy halkının çoğunluğunu, kuşaklardır bu bölgede yaşayan kişiler oluşturur; dönem dönem çalışmak için bölgeye gelip sonra buraya yerleşmiş insanlar da mevcuttur. Son 10 yılda ise özellikle şehirlerden gelip Barbaros’a yerleşen hane sayısı artmaktadır. Köydeki tarımsal üretimin bitmesiyle 2000’li yıllarda şehirlere göç yoğunlaşsa da, Barbaroslular köyleriyle bağlantılarını koparmamaktadır.