Doğa Sanatı

“Sanat”; doğayı anlamlandırma, yorumlama ve değerlendirme isteğinin bir sonucudur. Doğa içinde kavradığımız nesneler, hayal gücünün onlara katılmasıyla, sanatçının zihnide, düzen, belirlilik ve anlam kazanır. İnsan, doğal bir varlık olmasıyla doğanın bir elemanıdır. Ancak onu diğerlerinden ayıran sanat yapma kabiliyetidir. Bu anlamda, Doğa Sanatında sanatçı, doğayla bütünleşebildiği
oranda üretir. Ürettikleri ise, doğayla bütünleşebilme arayışlarının ürünleridir.

Sanatçı doğada iz sürerken, varoluşsal arayışını, zaman ve mekan ayrımı yapmaksızın, yok oluşlarla sürdürür. Bu süreçte yapıtlarıyla doğada izler bırakır fakat bu izler karşı koyan değil doğayla bütün olandır. Deniz kenarındaki ayak izlerinin gelen dalgayla yok olması gibi…

“Patika Sanat Grubu sanatçıları için doğa; ne gücüyle yarışılacak ne de kölesi olunacak bir yer değildir. Doğa, aslında efsanelerin, masalların, mitosların üretildiği, hayal gücümüzün zeminini oluşturan yerdir. Renklerin her tonu, formların her çeşidi hali hazırda vardır. Siyahın en koyusu gecede; yeşilin her tonu yapraklarda, çimenlerde; en karmaşık biçimler ağaçlarda, taşlarda hazır bekliyordur. Palette
renk karıştırmaya, taşları, ağaçları yontmaya ihtiyaç yoktur. Doğanın bir parçası olarak yaşayan ilkel insanın aksine, günümüz insanının doğayı sömüren, parçalayan, mekanikleştiren, üstünlük kuran yaklaşımı, yerini doğa ile özdeş bir kültür yaratma zorunluluğu, Patika Sanat Grubu sanatçıları için temel ilkedir.

Bütün mekanlar bir kişinin, grubun veya nesnelerin fiziksel ve anlamsal bağ kurdukları yerlerdir. Çevreyi bir organizmanın yaşam ve gelişimini etkileyen tüm dış koşul ve faktörler toplamı olarak anlamak gerekir. Çevre, yaşayan varlığın duyarlı olduğu ve tepkide bulunabildiği tüm nesnelerden, koşullardan, güçlerden ve ayrıca uyarıcılardan oluşur. Doğa sanatçıları için zaman: dört mevsim,
uzam: yeryüzünün tamamıdır.”*

*Prof. Refa Emrali, Atölyesini Doğaya Kuranlar: Patika Sanat Grubu, makalesinden